Ο παππούς, σφίγγοντας τη ροζιασμένη μαγκούρα του, συνέχισε να διηγείται στο διψασμένο παιδί την ιστορία του γίγαντα: Ο Βρόντης που λες γιόκα μου, σαν δει απ\' τη βίγλα του πως τα χωράφια ξεράθηκαν και τα ποτάμια άρχισαν να στερεύουν, μπαίνει φουριόζος στη σπηλιάπου έχει για αποθήκη και ξεκινάει να βγάζει τα βαρέλια του έξω ένα-ένα. Επειδή όμως είναι βαριά και μεγάλα, τα κυλάει πάνω στα σύννεφα κι έτσι ακούμε εμείς τούτες τις φοβερές βροντές και τα μπουμπουνητά.

Αν είναι νύχτα, για να βλέπει το δρόμο του, αρπάζει μια χούφτα αστέρια με τη χερούκλα του και τα κρεμάει στα γένια του για φανάρι.